Περπατάω στο απέναντι πεζοδόμιο
Σε γυρνάω στα δεξιά και περνάω από δίπλα σου
Έχεις το μαύρο σου μπουφάν στους ώμους
Σαν μια άγνωστη μες στον πάγο
Μπαίνω στο μετρό, μεταλλικοί τοίχοι
Η γραμμή 9 στη φράντζα σου, είναι αστείο
Ίσως είμαι παράξενος
Ίσως είναι κάπως αργά
Και αν ήμουν παράξενος
Περπατάω όμως υπάρχει αέρας στα κλαδιά
Μια μυστήρια θλίψη και τρελά ταξί
Δε θα τολμούσα ποτέ να σου μιλήσω και δε με νοιάζει
Σαν ένα χαμένο χαμένο σκυλί, κάπως σοβαρό
Περπατώ πίσω από τα μπλε ποτήρια μου
Ανάβω ένα τσιγάρο, ηρεμεί, έχω πυρετό
Ίσως είμαι παράξενος
Ίσως είναι κάπως αργά
Και αν ήμουν παράξενος
Ίσως είναι κάπως αργά
Διασχίζω τους δρόμους της νεωτερικότητας
Μέσα στο τρένο για τα προάστια που είναι γεμάτο
Τραβάω με τη φωτογραφική μου μηχανή τα μαύρα μαλλιά της
Για να την κρατήσω στη μνήμη μου
Περπατώ με το τσαλακωμένο μου πουκάμισο
Στη στάση όπου τη συνάντησα
Ίσως είμαι παράξενος
Ίσως είναι κάπως αργά
Ίσως ήμουν παράξενος