Πεθαμένες καλησπέρες [Pethaménes kalispéres]

Με τραγούδια λυπημένα

ανταμώναμε τα βράδια

και με χάδια κουρασμένα

απ’ της μέρας τα σημάδια

Τα τσιγάρα μοιρασμένα

η κιθάρα δανεική

όνειρα μπογιατισμένα

σε μι’ ασπρόμαυρη ζωή

Τώρα πάψαν τα τραγούδια

ξέβαψαν τα χρώματα

δρόμοι και παλιές πλατείες

άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο

τρέμω μη με θυμηθεί

πεθαμένες καλησπέρες

δε γουστάρω να μου πει

Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν,

τρομαγμένα και βουβά

κι ό,τι πιότερο αγαπάμε

μας πληγώνει πιο βαθιά

Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν

φτάνει μόνο μια αφορμή

μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν

φάροι σ’ άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο

τρέμω μη με θυμηθεί

πεθαμένες καλησπέρες

δε γουστάρω να μου πει

Κι άμα δω κανένα φίλο

τρέμω μη με θυμηθεί

πεθαμένες καλησπέρες

δε γουστάρω να μου πει