Κάτω απ' τις ξύλινες καμάρες
των παλιοκαιρίσιων πινακίδων
του νεκροταφείου των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς123
που 'χουν σημαδευτεί από τους χειμώνες
Καλικάντζαροι της εποχής των παραμυθιών,
και πολέμαρχοι,
Ανασταίνονται απ' το χώμα σιωπηλά
Η μυρωδιά του θανάτου ολόγυρα,
Και τη νύχτα, όταν θερίζει ο παγωμένος αέρας
Κανέναν δεν συναντάς εκεί,
κανένας δεν ξέρει τι γίνεται εκεί.
Δεν θέλω να με θάψετε στο νεκροταφείο
των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζήσω,
Δεν θέλω να με θάψετε στο νεκροταφείο
των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζήσω.
Παρακολουθώ τον Victor
να επισκέπτεται αυτόν τον ιερό τόπο
Κι αυτό δεν είναι κάτι που το βλέπω στ' όνειρό μου,
είναι μια αλήθεια που δεν μπορώ να της ξεφύγω
Τραπεζίτες και κυνόδοντες στις μασέλες
τρίζουν με τα κόκκαλα όλα μαζί σ' ένα φρικτό θόρυβο
Και τη νύχτα όταν το ολόγιομο φεγγάρι λάμπει,
Ακούω κάποιον να κλαίει, και ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά.
Δεν θέλω να με θάψετε στο νεκροταφείο
των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζησω,
Δεν θέλω να με θάψετε στο νεκροταφείο
των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζήσω.
Το φεγγάρι είναι ολόγιομο,
τίποτα δεν κουνιέται στην ατμόσφαιρα
Κι άξαφνα με τυλίγει παγωνιά,
Ο Victor μου σκάει ένα πλατύ χαμόγελο,
οι σάρκες σαπίζουν,
Οι σκελετοί χορεύουν αγκαλιά, καταριέμαι αυτήν την μέρα,
Και τη νύχτα όταν αλυχτούν οι λύκοι,
Άν στήσεις τ' αυτιά σου θα μ' ακούσεις να ουρλιάζω.
Δεν θέλω να με θάψετε στο νεκροταφείο
των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζησω,
Δεν θέλω να με θάψετε στο νεκροταφείο
των κατοικίδιων ζώων συντροφιάς
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζησω, oh, no, oh, no
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζησω, oh, no, oh, no
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζησω, oh, no, oh, no
Δεν θέλω ν' αναστηθώ για να ξαναζησω, oh, no, oh, no
1. 12. 23. 3