Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι...
γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος.
Πες μου, τι να τής πω Χριστέ μου,
τώρα συνήθισα μονάχος
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι...
Λόγια για λόγια κι άλλα λόγια;
Αγάπη, πού είν’ η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια
[Ρεφραίν:]
Αχ, να ’ταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την παίρναμε κατόπι!
Μ’ αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη.
Τάχα παρηγοριά θα βρούμε;
Η μέρα φόρεσε τη νύχτα!
Όλα είναι νύχτα, όλ' είναι νύχτα!
Κάτι θα βρούμε ζήτα-ζήτα
(1η στροφή)
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι...
Βλέπω τα κόκκινα της νύχια·
μπρος στη φωτιά πώς θα γυαλίζουν!
Και τη θυμάμαι με το βήχα
(ρεφραίν)
(1η στροφή)