Ew perdeya reş û tarî
Nû ji şevên reş diyarî
Min ji rûyê xwe kişand
Li ber çavê xwe çirand
Avêt paş sed çiyayî
Nava hezar dergayî
Min gemara guhê xwe
bi zemzemeke nû şûşt
û mikrobên canê xwe
bi dermanekî nû kuşt
Ew kufeyka tufeylî
ku di dil de diçirî
Min ji kokê de rakir
Hêlîna wê xirab kir
Li rojên derbasbûyî
Li rastiyên kevnare
Li hevalên ne heval
Cara pêşî silav kir
Ew zingara di mejî
Ko mejiyê min di mijî
Min bi kêrê xeritand
Û bi agir şewitamd
Û baqij kir
Paqij kir ji serê xwe
Min avêt ji derê xwe
Bi çavekî bê perde
Bi guhekî bê gemar
Di bin ser rêka teze
Bi mejîkî bê zingar
Êdî bi dîtina xwe
Bi bihîstina xwe
Bi vîna xweyî bê mejî
Bi rêveçûnê xwe jî
Ez bûm însanekî nû
Peresteşî olek nû
Û di bajarê dil de
Min ava kir
Oleke nû.