Αργά-αργά θα γείρω,
σαν μέρα που περνά.
Στην αγκαλιά σου θα χαθώ και θ' ανατείλω,
πρώτη φορά.
Οι ανάσες και τα χέρια,
τα λόγια, τα κορμιά,
οι αναστεναγμοί του κόσμου και τα γέλια,
τώρα θα γίνονται ξανά.
Γλιστράμε και περνούμε
κι αν μένει κάτι εδώ,
είναι το φως, που μας χαρίστηκε να δούμε,
μεσ' τη ζωή εσύ κι εγώ.
Τα χρόνια θα μας λιώσουν
κι αν μείνει κάτι εδώ,
θα 'ναι το φως, που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν,
μόνο το φως!