[Τι ξέρεις εσύ για ένα παιδί που έκλεβε
και μόνο μες στο σκοτάδι έπαιζε
και για τον ήλιο που διαπερνά τη σοφίτα, τι ξέρεις εσύ γι' αυτά;
Και για έναν κόσμο κλεισμένο ολόκληρο σ' ένα δρόμο
και για ένα συνοικιακό σινεμά,
τι ξέρεις εσύ για το σιδηρόδρομό μας, τι ξέρεις;]
Εσύ γνωρίζεις εμένα, την ειλικρίνειά μου,
ξέρεις ότι σήμερα θα πέθαινα από τιμιότητα.
Γνωρίζεις εμένα, το όνομά μου,
μόνο εσύ γνωρίζεις εάν είναι αλήθεια ότι πιστεύω στο Θεό.
[Τι ξέρεις εσύ για ένα σταροχώραφο,
ποίηση ενός γήινου έρωτα,
ο φόβος να σε πιάνουν από το χέρι, τι ξέρεις εσύ;]
Η αγάπη μου
[τι ξέρεις εσύ από ένα καθωσπρέπει αγόρι]
τώρα πια είναι βράχος
[που έβγαζε στη φόρα όλα του τα βάσανα:]
και προκαλεί το χρόνο και προκαλεί τον άνεμο κι εσύ το ξέρεις
[την ειλικρίνειά μου να κλέψω την παρθενιά σου],
ναι, το ξέρεις.
[Τι ξέρεις;]
Μπροστά μου υπάρχει μια άλλη ζωή
η δική μας έχει πια τελειώσει
και καινούργιες νύχτες, καινούργιες μέρες,
αγαπητή μου θα φύγεις ή θα γυρίσεις σ' εμένα;
Μπροστά σου είμαι εγώ,
[Θεέ μου δώσε μου δύναμη],
ή μήπως κάποιος άλλος άντρας;
[τώρα ζητώ συγνώμη]
και καινούργιες νύχτες και καινούργιες μέρες,
αγαπητή μου μη με μισήσεις, εάν μπορείς.
Με γνωρίζεις,
[τι να ξέρεις για ένα ταξίδι στην Αγγλία;]
και τι δε θα 'δινα
[τι να ξέρεις για έναν ισραηλινό έρωτα;]
να ξανάβρισκες στους άλλους τα δικά μου μάτια
[τι να ξέρεις για δύο γουρλωμένα μάτια που μου είπαν ¨ψεύτη, όλα τέλειωσαν”]
[Τι να ξέρεις για ένα αγόρι που σ' αγαπούσε
που μιλούσε, χωρίς να ξέρει τίποτα
κι όμως, εκείνα που έλεγε, ποιος ξέρει γιατί, ποιος ξέρει]
εάν το ξέρεις
[τώρα είναι αλήθεια].
Μπροστά μου υπάρχει μια άλλη ζωή,
η δική μας έχει πια τελειώσει
και καινούργιες νύχτες, καινούργιες μέρες,
αγαπητή μου θα φύγεις ή θα γυρίσεις σ' εμένα;
Μπροστά σου είμαι εγώ,
[Θεέ μου δώσε μου δύναμη],
ή μήπως κάποιος άλλος άντρας;
[τώρα ζητώ συγνώμη]
και καινούργιες νύχτες και καινούργιες μέρες,
αγαπητή μου μη με μισήσεις, εάν μπορείς.