Teksti: Thanasis Papakostantinus
Një natë do të vijë që së largti
vre aman, aman i ajërt Pehlivanis
që të mos marrësh dot frymë, vre aman, aman
sapo të mbushesh me ajër.
Do të ketë trumzë në flokë, vre aman, aman
dhe përkrenare për vëthë
dhe nëpër gojë do rrotullojë
zhavorre retorike.
Do të zbresë si zotëri, vre aman, aman
si ujk do të zbresë,
që të marrë ngjyrë dhe jetë, vre aman, aman
kopshti i vetmisë.
Bletëzat do të vërdallosen vre aman aman
qark poltronave
dhe uji i kristaltë vre aman, aman
do të rrjedhë prej ekraneve.
Ajër ji ndëshkues, vre aman, aman
edhe lojcak ti ji,
dhe nëse rëndet shpirti im vre aman, aman
të vish e të ma marrësh
që të shohë prej lart, vre aman, aman
të botës plogështi
që të harrohet vre aman, aman
si bora e vjetshme e maleve.
Shqipëroi: Erina Çoku