Canta ll'auciello dint' 'a casa antica
addó' primma cantave pure tu.
E sento pure 'a voce 'e n'ata amica
ca mme cunziglia 'e nun te penzà cchiù.
[Ritornél:]
Carmè',
si aggio lassato a mamma mia pe' te,
si t'hê pigliato 'a primma giuventù,
pecché nun tuorne a me?
Mme pare ca è cagnata 'sta fenesta
'a dó' vuttaste 'o primmo sciore a me.
E n'ata rosa, 'a dint'a n'ata testa,
mo mme cunziglia 'e nun te penzà cchiù.
(ritornél)
E passa 'a notte, passa 'o juorno, 'a sera,
ma stu turmiento mio nun vò' passà.
Passa pure 'sta luna che è sincera
si mme cunziglia sempe 'e te scurdà.
(ritornél)