Passione amara

Trèmma na luce luntana,

mo juórno se fa’,

lènta na vòce ‘e campana

me vène a chiammà.

Scétate e suóffre me dice

nun si chiù felice

fa ‘mpresso a patì :

“chella ca suónne tu

nun te vo bbène cchiù!”

Sóle, sóle, nun te vòglio vedè,

chiagne mare, chiagne ‘nziéme cu mme.

Bèlla, pe te nce vo’ n’òmmo perduto,

nun c’è suspiro ca te po accattà!

Oi còre, còre spezzato

l’ammóre già t’ ha lassato.

Bèlla, bèlla siénte ‘sta verità :

si nun vuò bène, che si bèlla a ffa?

Sènto ca parto ògne séra,

Ma sèmpe sto’ ccà.

Nàpule è tèrra straniéra

l’avéss’a lassà.

Ma cómme faccio si tròvo

si appéna me mòvo

ca ‘o munno si’ tu

pure ‘a speranza va

rispónne sulo ma…

Sóle, sóle, nun te vòglio vedè,

chiagne mare, chiagne ‘nziéme cu mme.

Bèlla, pe te nce vo’ n’òmmo perduto,

nun c’è suspiro ca te po accattà!

Oi còre, còre spezzato

l’ammóre già t’ ha lassato.

Bèlla, bèlla siénte ‘sta verità :

si nun vuò bène, che si bèlla a ffa?

Si nun vuo’ bène, che si’ bèlla a ffà?