Θα ήθελα να ξεχάσω τον χρόνο
Για έναν αναστεναγμό, για μια στιγμή
Μια παρένθεση μετά το τρέξιμο
Και να φύγω όπου η καρδιά μου με ωθεί
Θα ήθελα να ξαναβρώ τα ίχνη μου
Που είναι η ζωή μου που είναι η θέση μου
Και να κρατήσω το χρυσό του παρελθόντος μου
Στη ζεστασιά του μυστικού μου κήπου
Θα ήθελα να διασχίσω τον ωκεανό, να διασταυρώσω τη πτήση ενός γλάρου
Να σκεφτώ όσα έχω δει ή να πάω προς το άγνωστο
Θα ‘θελα ν’ αποκτήσω το φεγγάρι, θα ‘θελα ακόμα και να σώσω τη Γη
Μα πάνω απ’ όλα θα ’θελα να μιλήσω στον πατέρα μου
Να μιλήσω στον πατέρα μου…
Θα ‘θελα να διαλέξω ένα πλοίο
Όχι το μεγαλύτερο ούτε το πιο όμορφο
Θα το γέμιζα με εικόνες
Και αρώματα απ ’τα ταξίδια μου
Θα ‘θελα να φρενάρω για να καθίσω
Να βρω στα βάθη της μνήμης μου
Φωνές αυτών που μου έμαθαν
Ότι δεν υπάρχουν απαγορευμένα όνειρα
Θα ‘θελα να βρω τα χρώματα, πίνακες που έχω στη καρδιά
Αυτής της διακόσμησης με τις αγνές γραμμές, όπου σας βλέπω και καθησυχάζομαι
Θα ‘θελα ν’ αποκτήσω το φεγγάρι, θα ήθελα ακόμα και να σώσω τη Γη
Μα πάνω απ’ όλα, θα ’θελα να μιλήσω στον πατέρα μου
Να μιλήσω στον πατέρα μου…
Θα ‘θελα να ξεχάσω τον χρόνο
Για έναν αναστεναγμό, για μια στιγμή
Μια παρένθεση μετά το τρέξιμο
Και να φύγω όπου η καρδιά μου με ωθεί
Θα ‘θελα να ξαναβρώ τα ίχνη μου
Που είναι η ζωή μου που είναι η θέση μου
Και να κρατήσω το χρυσό του παρελθόντος μου
Στη ζεστασιά του μυστικού μου κήπου
Θα ’θελα να φύγω μαζί σου,
Θα ‘θελα να ονειρεύομαι μαζί σου,
Πάντα να αναζητώ το απρόσιτο,
Πάντα να ελπίζω το αδύνατο,
Θα ‘θελα ν’ αποκτήσω το φεγγάρι,
Και γιατί όχι να σώσω τη Γη,
Μα πάνω απ’ όλα, θα ’θελα να μιλήσω στον πατέρα μου
Να μιλήσω στον πατέρα μου…
Θα ’θελα να μιλήσω στον πατέρα μου
Να μιλήσω στον πατέρα μου…