مرا نه سر نه سامان آفریدند
پریشانم پریشان آفریدند
پریشان خاطر ان رفتند در خاک
مرا از خاک ایشان آفریدند
عزیزم کی می‌آیی ، کی می‌آیی
ندارم طاقت یک دم جدایی
خوشا آنان که سودای تو دارند
که سر پیوسته در پای تو دارند
به دل دارم تمنای کسانی
که اندر دل تمنای تو دارند
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
به تخت پادشاهی عاقبت هیچ
گرت ملک سلیمان در نگین است
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ