عقربه‌های ساعت متوقف شده‌ن
دیگه شب‌های تنهایی نمیگذرن
افکار من هم دیگه متوقف شده‌ن
من با از دست دادن تو خودم رو هم از دست دادم
من قسمت‌هایی از زندگیمون رو که بخاطر میارم
اشک به چشم‌هام میاد
یک آن نگاه میکنم که در رو برات باز کنم
خدایا، اصلا چرا گذاشتم تو بری؟
حالا تنهایی کجا برم؟ آخه کجا؟
تمام راه‌ها یادآور عشق من هستن
من یک تنهایی وسیع رو درونم حس میکنم و هر شب
تو سایه‌ها با خودم حرف میزنم
حالا تنهایی کجا برم؟ آخه کجا؟
تمام راه‌ها یادآور عشق من هستن
خودم رو سرزنش میکنم که نتونستم
جلوی رفتنت رو بگیرم که با هم زندگی کنیم
غم این کویر تلخ
یک صدا توی اسپیکر فریاد میزنه
روحم رنگ میبازه
و به رنگ سیاه درمیاد
به عکس‌های پاره پاره دور و بر من
به تمام داستان‌های کوچیکمون
نگاه میکنم و رنج من رو در هم میشکنه
و تو هنوز لبخند میزنی
حالا تنهایی کجا برم؟ آخه کجا...