Πότε έγινα τόσο μουδιασμένος;
Πότε έχασα τον εαυτό μου;
Όλες οι λέξεις που φεύγουν απ'το στόμα μου
Είναι λες και είναι λόγια αλλουνού...
Είμαι παράλυτος
Πού είναι τα συναισθήματα μου;
Δε νιώθω πια...
Ξέρω ότι θα έπρεπε...
Είμαι παράλυτος
Πού είναι ο αληθινός μου εαυτός;
Είμαι χαμένος και με σκοτώνει αυτό-μέσα μου
Είμαι παράλυτος...
Πότε έγινα τόσο ψυχρός;
Πότε έγινα ντροπιασμένος;
Πού είναι ο άνθρωπος που ξέρω;
Πρέπει να έχουν φύγει...
Πρέπει να έχουν φύγει...
Με όλη μου την πίστη!
Είμαι παράλυτος...
Φοβάμαι να ζήσω, μα φοβάμαι να πεθάνω
Και αν η ζωή είναι πόνος, την έθαψα πριν πολύ καιρό
Μα είναι ακόμα ζωντανή
Και με κατακλύζει- πού είμαι;
Θέλω να νιώσω κάτι, είμαι κενός μέσα μου
Αλλά δε νιώθω τίποτα, αναρωτιέμαι γιατί
Και στον αγώνα της ζωής, ο χρόνος περνά
Κοίτα!
Κάθομαι πίσω και κοιτώ, χέρια στις τσέπες
Κύματα έρχονται κατά πάνω μου, αλλά απλώς τα κοιτώ
Εγώ απλώς τα κοιτώ
Είμαι κάτω απ'το νερό, αλλά νιώθω λες και είμαι από πάνω
Είμαι στον πάτο και δε ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα
Είμαι σε ένα κουτί
Αλλά εγώ ο ίδιος με έκλεισα εκεί μέσα
Ασφυκτιώ και ξεμένω από οξυγόνο
Είμαι παράλυτος (Ναι, είμαι τόσο παράλυτος)
Πού είναι τα συναισθήματα μου; (Ναι, είμαι τόσο παράλυτος)
Δε νιώθω πια... (δεν έχω συναισθήματα)
Ξέρω ότι θα έπρεπε... (Ω, πώς και δεν κουνιέμαι; Γιατί δε κουνιέμαι; Ω... ναι...)
Είμαι παράλυτος
Πού είναι ο αληθινός μου εαυτός; (πού είναι ο αληθινός μου εαυτός;)
Είμαι χαμένος και με σκοτώνει αυτό-μέσα μου (είμαι παράλυτος, είμαι παράλυτος)
Είμαι παράλυτος... (είμαι παράλυτος)