Paròle ô viénto [Italian translation]

Pe tte, Luntana mia, sèmpe stu còre,

addulurato ca nun ’o vuò bène,

suspira e chiagne, e ’o sango dint'e vvéne

vòlle d’ ammóre!

Pe tte, Luntana mia, st'uócchie abbruciate

de spine 'e fuóco e de nuttate chiare,

lùceno 'e frèva e tutt' appassiunate

guàrdano 'o mare!

Cchiù llà, cchiù nnanze, addò fernésce 'a vista,

addò lu ciélo a ll'acqua se cunfónne,

cómm'a n'auciéllo vòla ncòpp'a ll' ónne

st'ànema trista.

E cérca e chiamma, e 'o nòmme tanto amato,

córre cu ll'èco addò s'o pòrta 'o viénte;

ma stu silènzio nun rispónne niénte,

manco nu sciato!

E 'o mare è tristo e sulitario tanto,

ca nun me dà na rèfula 'e speranza!

Aggio vòglia 'alluccà! Cchiù assai d'o chianto

è 'a luntananza!

Aggio vòglia 'e strillà: — Viénto! T' aspètto!

Pòrtame 'a luce e pòrtame l'Ammóre!

Tu nun me siénte! Tiéne surdo 'o còre

dint' a stu piétto!

'O ssènte 'o mare, 'o ssènte 'o ciélo, 'o ssènte

Dio, ca t'ha fatta st' ànema accussì!

Tu, sulamènte tu, chisti turmiénte,

n'e ppuò capì!