Signurì, sèrv'ô 'ccellènza,
si vuje site nu signóre,
io vulésse avé ll'onóre
'e ve dìcere chi só.
Só Papèle 'o marenaro,
'o marito 'e Carmenèlla,
chélla tala Lucianèlla (1)
ca v'ha fatto sfrennesià.
Ve vòglio fà assapé ch'a vòglio bène,
ca ce simmo spusate pe passióne
e me levasse 'o sango 'a dint'e vvéne
pe' nun ‘a fà mancà nu muórzo 'e pane.
Vuje, cu 'e rricchézze vòste,
cercate 'e v'a piglià.
Ma avete fatto i conti senza l'oste,
e ll'òste, signurino mio, sta ccà.
Stammatina, ê ssètte e mèza,
stévo già a Santa Lucia,
arrischianno 'a vita mia
'mmiez'ô mare a ffaticà.
Stammatina, â casa mia,
addó ce sta scritto "Onóre"
è sagliuto nu signóre
cu nu fascio 'e ròse thè.
A chi 'e vvuleva dà, ll'immaginate,
però se ll'ha purtate n'ata vòta.
Io, ca nun sóngo ricco e so' alfabèto,
si 'o tròvo ll'aggi'a dì: "Vuje nun servite.
Mógliema Carmenèlla
nun diciarrà maje sì.
E' onèsta. E si tenite na sorella,
'o stésso fascio 'e ròse ce 'o pòrt'ì".
Ma ched è, v'amariggiate?
Stu discòrzo nun ve piace?
Vuje v'avit'a fà capace
ca 'sta stòria ha da fernì.
Si ve 'ncòccio n'ata vota
ca passate pe 'sta via, giuro:
"Privo 'e mamma mia,
nun ve faccio passá cchiù".
Ca state armato, nun me fa paura,
tèngo nu vraccio 'e fiérro e 'o còre 'acciaro.
Io, quanno véco 'a mòrte, 'a guardo e riro
e lèvo 'a vita a chi me leva 'ammore.
L'onóre mio m'è caro,
nun m'o levà, nun m’o levà
pecché, si m'arricòrdo ca so' marenaro,
te pòrto 'nfunn'ô mare, 'nziém'a mme.