Πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
κι όλο τρέχουν τα μάτια, δάκρυ μαύρο και καυτό,
πάλι μόνος μου μιλάω, και χωρίς σταματημό,
και τρελαίνομαι εγώ, και τρελαίνομαι για σένα,
Ίσως φταίνε οι ψιχάλες, ή το τρίξιμο στις σκάλες,
οι αναμνήσεις που πονούν, και τα βράδια που περνούν,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
κι όλο κλαίω και γελάω, κι όλο λέω δεν μπορώ.
Πάλι μόνος μου μιλάω, και στο δρόμο περπατάω,
κι οι περαστικοί με βλέπουν, να γελάω, να μιλάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
και στον καθρέφτη μου κάθομαι μπροστά,
κάνω γκριμάτσες, και γελάω, και κλαίω, και γελάω.
Τρελαίνομαι, τρελαίνομαι, μου λείπεις και τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι και χάνομαι, και χάνω το μυαλό μου,
όλο μόνος μου μιλάω, και τον πόνο τον ξεχνάω,
όμως όταν σε θυμάμαι, τρελαίνομαι.
Μες στην τρέλα μου τα σπάω, μία κλαίω, μια γελάω,
πράγματα που αγαπάω, τα μισώ και τα πετάω,
τα μισώ και τα πετάω, και μετά ξαν’ αγαπάω.
Πάλι μόνος μου μιλάω, το μυαλό μου τυραννάω,
και τα όρια της λογικής μου, άρχισα να ξεπερνάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, τον καθρέφτη μου το σπάω,
δεν αντέχω να κοιτάω, που σε δάκρυα, ξανά, ξεσπάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τι γίνεται ρωτάω,
και μισώ τον εαυτό μου, που μετά ξαν’ αγαπάω,
πάλι μόνος μου μιλάω, και τρελαίνομαι εδώ,
και τρελαίνομαι για σένα, και τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι, κι αρχίζω και γελάω, και κλαίω και γελάω.
Τρελαίνομαι, τρελαίνομαι, μου λείπεις και τρελαίνομαι,
τρελαίνομαι και χάνομαι, και χάνω το μυαλό μου,
όλο μόνος μου μιλάω, και τον πόνο τον ξεχνάω,
όμως όταν σε θυμάμαι, τρελαίνομαι.
Μες στην τρέλα μου τα σπάω, μία κλαίω, μια γελάω,
πράγματα που αγαπάω, τα μισώ και τα πετάω,
τα μισώ και τα πετάω, και μετά ξαν’ αγαπάω.