Kırmızı bir kapı, neden kara değil ki
Renkler öldü artık, hepsi kara benim için
Yazlıklarını giymiş kızlar etrafta, görmüyorum bile
Başım önümde, karanlığım içimde.
Dizilmiş arabalar, hepsi boyanmış kara
Çiçekler ve benim dönmeyecek sevdiğimle
Baş çevirişler, hızla uzaklaşışlar
Her gün olan yeni doğmuş bir bebek gibi
Kendime bakıyorum, her renk gitmiş
Kırmızı kapı da kara olmalı
Belki sonra uzaklaşıp kurtulurum gerçeklerden
Bütün dünyan kararmışken alışmak olamaz kolay
Maviye çalan yeşil gözlerin yok artık
Böyle olsun istemezdim hiç
Kapasam gözlerimi, hiç açmazsam
Biliyorum göreceğim benimle güldüğün anları
Kırmızı kapıyı görüyorum hala kırmızı
Renkler ne ki yoksun sen, olsun hepsi kara
Yazlıklarını giymiş kızlar etrafta, görmüyorum bile
Başım önümde, karanlığım içimde.
Karaya karaya dönmeli her şey
Gece gibi, kömür gibi karaya
Güneş bırak artık bu işleri
Her şeyi kara, kara, kara görmek istiyorum
Eeeh