Δε μπορώ να μην έχω φίλε που να πάω
δε μπορώ, με σκοτώνει ό,τι αγαπάω
δε μπορώ, να πληρώνω κι ας μην έφταιξα εγώ
Δε μπορώ, σε ένα ψέμα φίλε να ελπίζω
δε μπορώ,τη ζωή μου να τη χαραμίζω
δε μπορώ, να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμό
νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά
Παγωνιά,
όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
παγωνιά
όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα
να πιστέψω δε μπορώ
και σ'αυτούς που με ξέγραψαν
έχω κάτι να τους πω
απο πείσμα θα υπάρχω
και απ'τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
Δε μπορώ σ'ένα σπίτι άδειο να γυρίζω
δε μπορώ για παλιές αγάπες να δακρίζω
δε μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμό
νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά
Παγωνιά,
όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
παγωνιά
όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα
να πιστέψω δε μπορώ
και σ'αυτούς που με ξέγραψαν
έχω κάτι να τους πω
απο πείσμα θα υπάρχω
και απ'τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
Παγωνιά,
όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
παγωνιά
όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα
να πιστέψω δε μπορώ
και σ'αυτούς που με ξέγραψαν
έχω κάτι να τους πω
απο πείσμα θα υπάρχω
και απ'τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμό
νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά