Άννα δώσ’ μου για να σε θυμάμαι
το μικρό χτενάκι που κρατάς
Μπήκε ο Σεπτέμβρης και φοβάμαι
τ’ όνειρο πως τέλειωσε για μας
Πάρε ένα κοχύλι απ’ το Αιγαίο
να ‘χεις στο ταξίδι συντροφιά
Κι από το φιλί το τελευταίο
κράτησε στα χείλη τη δροσιά
Η καρδιά μου φύλλο φύλλο
ματωμένη τριανταφυλλιά
Στο Αιγαίο και στον ήλιο
Θεέ μου πόση νιώθω μοναξιά
Άσε την αλμύρα από τ’ αλάτι
κάτω από τα μάτια της σιωπής
Πάρε της φυγής το μονοπάτι
τέτοιαν ώρα τίποτα μην πεις
Μόνο “θα ξανάρθω” να μου τάξεις
όταν το μαντήλι θα χαθεί
Βγες στην κουπαστή να το φωνάξεις
σ’ όλο το Αιγαίο ν’ ακουστεί