Pa'l Norte [Greek translation]

Δυο πόδια που αναπνέουν

δηλητήριο φιδιού,

στο δρόμο του ανέμου

πάω φυσώντας φλογερό νερό.

Κάθε μέρα άρχιζα να ενθουσιάζομαι και να χαίρομαι.

Λέει... ''Διαβατήριο''

για που πας από κει φίλε

σ' αυτή την τόσο άσχημη νύχτα;

Δεν ενθουσιάζεστε;

κοίτα πως είναι ο δρόμος,

τόσο άσχημος.

Όχι βρε άνθρωπε, πως το λες αυτό;

Ο δρόμος είναι αυτό που με νοιάζει λιγότερο,

αυτό που έχει σημασία είναι να φτάσω.

Έχω το αντίδοτό σου.

Για όποιον δεν έχει ταυτότητα

είμαστε ολόιδιοι.

Για όποιον ήρθε χωρίς προειδοποίηση

Έχω την έννοια σου.

Για όσους δεν είναι πια εδώ,

για όσους είναι

και για όσους έρχονται. (χ2)

Ένας νομάς χωρίς προορισμό,

την καταστρέφω την αρνητική ενέργεια

με τις οπλές μου σαν κατσίκι.

Προτίθεμαι να διασχίσω ολόκληρο το σύμπαν,

χωρίς πυξίδα, χωρίς χρόνο, χωρίς πρόγραμμα...

κι αν όχι για τους θρύλους,

για τις πακεταρισμένες σε κονσερβοκούτι ιστορίες,

για τις ιστορίες που το φεγγάρι αφέθηκε να μάθει να βαδίζει χωρίς χάρτη, να με οδηγεί στο δρόμο μου,

χωρίς ανέσεις, χωρίς πολυτέλειες,

προστατευμένος από τις ασθένειες και τους μάγους.

Έμαθα να γράφω μαλακίες στο σημειωματάριό μου

και με την ίδια γλώσσα να κινώ ολόκληρο τον πλανήτη.

Έμαθα πως το χωριό μου ακόμη προσεύχεται

εξαιτίας των γαμημένων αρχών και της πουτάνας βασιλείας! Ακόμα κινούνται κάτω από το τραπέζι.

Έμαθα να καταπίνω τη κατάθλιψη με μπύρα.

Τα αφεντικά μου εγώ τα φτύνω από τα βουνά και με το ίδιο μου το σάλιο δηλητηριάζω τη σαμπάνια τους...

Δηλητηριάζω τη σαμπάνια τους...

και συνεχίζω να πίνω ρούμι...

Έχω το αντίδοτό σου.

Για όποιον δεν έχει ταυτότητα

είμαστε ολόιδιοι.

Για όποιον ήρθε χωρίς προειδοποίηση

Έχω την έννοια σου.

Για όσους δεν είναι πια εδώ,

για όσους είναι

και για όσους έρχονται. (χ2)

Στο χαμόγελό σου βλέπω ένα αντάρτικο,

μια περιπέτεια, μια παρακίνηση.

Τη διάλεκτος σου, τη προφορά σου,

θέλω να ανακαλύψω αυτό που ακόμη ανακαλύπτεται...

Να είμαι μετανάστης, αυτό είναι το άθλημά μου...

Σήμερα θα πάω για το Βορρά χωρίς διαβατήριο, χωρίς μεταφορικό μέσο, με τα πόδια...

αλλά δεν έχει σημασία, αυτός ο άντρας ενυδατώνεται

με όσα απεικονίζονται στις κόρες των ματιών μου...

Φορτώνω ένα ζευγάρι τοπία στο σακίδιό μου,

με βιταμίνη από χλωροφύλλη,

με ένα ροζάριο να με προσέχει...

ονειρεύομαι πως διασχίζω τον μεσημβρινό,

γλιστρώντας στις χορδές του κουάτρο αουρελιάνο(μουσικό όργανο) και φτάνοντας νωρίς στο χείλος,

στην έρημο με τα πόδια στα κάρβουνα

προχωράμε κάτω από τη γη σαν τους σκίουρους.

Θα διασχίσω το τοίχος

εγώ είμαι εισβολέας

με ταυτότητα κρατούμενου

και γι' αυτό μετατρέπομαι σε δύτη

και καταδύομαι κάτω από τη γη,

γιατί δε με βλέπουν οι φύλακες και τα σκυλιά δε με μυρίζουν.

Γιαγιά μην ανησυχείς

γιατί στο λαιμό κρέμεται η παρθένος της Γουαδαλούπης...

Ακούστε, για τους μετανάστες όλου του κόσμου... εκεί πάει αυτό... Calle 13

Αυτή η παραγωγή καλλιτεχνική-κουλτουριάρικη φτιάχτηκε με φροντίδα και με κόπο. Να είναι ένα κάλεσμα θέλησης και ελπίδας για όλους, για τον καθένα....