Ήταν η λύση ή η επιλογή μου;
Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα κλονισμοί, πειρασμοί, μυστικά...
μερικές φορές και ψέματα.
Αυτή είναι η ιστορία μου...όχι του Ρομέου και της Ιουλιέτας.
Νιώθω μεγάλο πόνο στην ψυχή, όταν σκέφτομαι ότι το σώμα, τα χείλη, το δέρμα του ανθρώπου που εγώ λάτρευα...ήταν στο πλάι άλλου..
Γι' αυτό δεν μπόρεσα να επιχειρηματολογήσω. Δεν μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου και να τρέξω..
Γιατί άφησα τον εαυτό μου να βυθιστεί; Κάποιος από 'μας πρέπει να απομακρυνθεί από αυτό το (ερωτικό) τρίγωνο.
Δε θέλω να καταραστώ ούτε και να βρίσω
Αλλά εσύ το αξίζεις και γι' αυτό εγώ σου λέω:
''Πήγαινε..., πήγαινε...εκεί που βρίσκεις τον εαυτό σου, εσύ πήγαινε''
Πώς μπορεί να σε θέλει κάποιος εσένα, δεν το ξέρω
Όταν εσύ πετάς στα σκουπίδια τον έρωτα
Όταν εσύ χτυπάς και πληγώνεις εκεί που η ψυχή δεν αντέχει
Για 'μένα παρηγοριά δεν μπορεί να υπάρξει
Από 'σένα το παιδί μας θα είχε ζωή
Πήγαινε γ***, γιατί σαν εμένα κανείς δε σε αγαπάει αληθινά
Εσύ δεν μπορείς να δεις περισσότερο από τόσο
Οτιδήποτε χωρίς αξία, χωρίς συναίσθημα εσένα σε ικανοποιεί
Γι' αυτό σου λέω: ''Πήγαινε..., πήγαινε...εκεί που βρίσκεις τον εαυτό σου, εσύ πήγαινε''
Πόσο κρύο, πόσο κρύο
δεν μπορώ να σε βρω...και μου λείπεις.
Πόσο κρύο, πόσο κενό, χωρίς ουρανό, χωρίς έδαφος
Κρυώνω...