บางแห่งเหนือรุ้งกินน้ำขึ้นไป ไกลสุดเอื้อม
มีดินแดนแห่งหนึ่งที่ฉันเคยได้ยินจากบทเพลงกล่อมนอน
บางแห่งเหนือรุ้งกินน้ำขึ้นไป นภาเป็นสีฟ้า
และฝันที่เธอกล้าฝันถึง
กลายเป็นจริง
วันหนึ่งฉันวิงวอนขอดาว
แล้วตื่นขึ้นมาในที่ที่หมู่เมฆลอยอยู่ข้างหลังฉันแสนไกล
ที่ที่ปัญหามลายไปดั่งหยดน้ำมะนาว
เหนือปล่องควันขึ้นไปอีก
ที่นั่นเธอจะพบฉัน
บางแห่งเหนือรุ้งกินน้ำขึ้นไป นกสีฟ้าโผบิน
หมู่นกโผบินเหนือรุ้งกินน้ำ
แล้วทำไมล่ะ ทำไมฉันถึงทำไม่ได้บ้าง?