ฉางเอ๋อ:
ฉันรู้ว่าเธอเศร้าเพียงไหน
ฉันเห็นได้จากแววตา
เห็นทุกข์ที่เอ่อล้นหัวใจ
ยามคนรักต้องลา
แต่ว่าเธอควรยอมปล่อยวางมัน
ให้ความเจ็บปวดผ่านไป
เพราะว่ายังมีชีวิตที่คอยเฝ้ารอ
เพื่อให้ความรักก้าวต่อ
ถ้าแม้ให้รักไป คงได้พานพบครอบครัว
ถึงแม้ไม่เหมือนเดิมได้ดังใจเธอหมาย
และรักที่ให้ไป ใช่ว่าต้องเสียไป
มันกลับงอกงามอีกมากมาย
ไม่เห็นต้องสร้างจรวดใด
เห็นไหมว่าเธอกล้าหาญ
พบแล้วว่าสิ่งที่เฝ้าคอยตาม
อยู่ในใจนี้มานาน
แม้คิดถึงแม่ที่ผูกพัน
ยังคงมีกันข้างใน
แค่ขอให้เชื่อว่าแม่ยังไม่ไปไหน
และรักเขาคนใหม่
เฟยเฟย:
ของขวัญไม่ใช่สิ่งสุดท้าย
เธอเองก็ไม่อ้างว้าง
ด้วยรักที่อยู่รอบๆ กาย
เป็นรักแท้ไม่รู้จาง
แม้คิดถึงเขาที่ผูกพัน
ยังคงมีกันข้างใน
ก็หัวใจจะก้าวไป
เธอสดใส
น่าอัศจรรย์!