Βγαίνω για ν’ αγαπήσω
Περπατάω χάλια πραγματικά πεσμένος
Όπως ένα δροσερό αεράκι
Πρόκειται ν’ αργήσω ξανά
Οδηγέ, περίμενέ με σε παρακαλώ
Οδηγώ μάταια
Προσπαθώντας να προλάβω αυτό το γαμημένο τρένο
Ώρα δε με ξεγελάς άλλο πια
Πετάω το ρολόι μου στο πάτωμα
Ήμουν τόσο τεμπέλης
Ώρα, μη το ξανακάνεις αυτό
Τώρα είμαι αγχωμένος και κουρασμένος
Με το θυμό και το πόνο μου
Στο μετρό
Τώρα είναι δυο και μισή
Χάθηκε προ πολλού το ραντεβού
Τώρα είναι τρεις και μισή
Ώρα, μ’ έπιασες κορόιδο
Τώρα είναι τέσσερις και μισή
Ω μωρό, δε μπορείς να δεις;
Δε περιμένω χωρίς νόημα πια
Λοιπόν ο συγχρονισμός είναι τραγωδία
Νομίζω είναι εννιά όταν το ρολόι λέει δέκα
Αυτό το κορίτσι δε θα περίμενε
Για τον αργοπορημένο
Αργοπορημένο άντρα
Νομίζω είναι εννιά όταν το ρολόι λέει δέκα
Αυτό το κορίτσι δε θα περίμενε
Κάποιον αργοπορημένο
Αργοπορημένο άντρα