Wanneer ik er nu naar kijk
Lijkt het allemaal zo simpel
We lagen op je sofa
Herinner ik me
Je nam een foto van ons
En ontdekte dan
Dat de rest van de wereld zwart en wit was
Maar wij waren schreeuwende kleuren
En ik herinner me dat ik dacht...
(Refrein)
Zijn we al uit de bossen?
Zijn we al uit de bossen?
Zijn we al uit de bossen?
Zijn we uit de bossen?
Zijn we al in het open veld?
Zijn we al in het open veld?
Zijn we al in het open veld?
Al in het open veld, goed.
Zijn we al uit de bossen?
Zijn we al uit de bossen?
Zijn we al uit de bossen?
Zijn we uit de bossen?
Zijn we al in het open veld?
Zijn we al in het open veld?
Zijn we al in het open veld?
Al in het open veld, goed.
Zijn we uit de bossen?
Wanneer ik er nu naar kijk
Vorige december, we waren gebouwd om uiteen te vallen
En dan terug in elkaar te vallen
Je halsketting die rond mijn nek hangt
Die nacht dat we niet echt konden vergeten
Wanneer we besloten
Om de meubelen te verplaatsen zodat we konden dansen
Liefje, alsof we een kans hadden
Twee papieren vliegtuigjes die vliegen, vliegen...
En ik herinner me dat ik dacht
(Refrein)
Herinner je toen je de rem te vroeg indrukte
Twintig hechtingen in een ziekenhuiskamer
Wanneer je begon te huilen
Liefje, dan deed ik dat ook
Maar toen de zon opkwam
Keek ik naar jou
Herinner je toen we de hitte niet aankonden
Ik liep naar buiten en zei: "Ik bevrijd je"
Maar de monsters bleken gewoon bomen te zijn
Toen de zon opkwam
Keek je naar mij.
Je keek naar mij... Oh
Je keek naar mij.
Herinner ik me.
Oh, ik het herinner me het.
(Refrein)