Bir mum yak
Çiçekler ser kapıya
Geride bırakılanlar
Ve çoktan gitmiş olanlar için.
Ama geliyor işte,
Yağmurdan sonra çöken sessizlik gibi
Dudaklarımda senin tadın
Parmakların beynimde.
Uzandığım yerde beni öldürürken, nazikçe
Ben kimim ki direneyim?
Sen kimsin ki başarısız olasın?
Seni aklımdan çıkarmak zorundayım
Ama bu histen kaçamıyorum
Anıları geçmişte bırakmaya çalışıyorum ama
Sen olmadan inanacak ne kalıyor ki?
Ve çok üzgün olabilirdim
Böyle bitmesi gerektiği için
Ama şimdi varlığını hissediyorum
Önceden bilemeyeceğim bir şekilde.
Merak ediyorum
Sen de böyle hissediyor musun?
Karanlığın fısıltılarında
Benim adımı duyuyor musun?
Seni aklımdan çıkarmak zorundayım
Ama bu histen kaçamıyorum
Anıları geçmişte bırakmaya çalışıyorum ama
Sen olmadan inanacak ne kalıyor ki?
Nasıl cüret ettin
Böylesine gerçek olmaya
Benim için sadece bir hayaletken.
Burada, zihnimin gerisinde...
Zihnimin derinlerinde...