Μου λέει πως οι πράξεις υπερισχύουν (μιλάνε δυνατότερα)
Αλλά υπάρχει κάτι στις λέξεις της που πληγώνει
Κλείνουμε και είναι τόσο αργά και
Είμαι ο τελευταίος που ακόμα σε περιμένει να κλειδώσεις την πόρτα
Στο δρόμο μας για το σπίτι καταλαβαίνω
Πως υπάρχει ένα είδος καταιγίδας που γεμίζει τα μάτια του
Καλυμμένο μονάχα από μια λεπτή μεταμφίεση
Τώρα που τελείωσε ο χρόνος που
Χρειάζομαι να προχωρήσω και χρειάζομαι να προσπαθήσεις
Γιατί ξεμείναμε από αντίο
Ξεμείναμε από αντίο, ξεμείναμε από αντίο
Ποτέ δεν σου ζήτησα να αλλάξεις
Αλλά δυστυχώς δεν αισθάνεσαι το ίδιο για μένα
Αναρωτιέμαι αν ο άντρας σου ακόμα ανατριχιάζει
Όταν του αγγίζεις το χέρι
Όπως αυτός ο άντρας
Στο δρόμο μας για το σπίτι καταλαβαίνω
Πως υπάρχει ένα είδος καταιγίδας που γεμίζει τα μάτια του
Καλυμμένο μονάχα από μια λεπτή μεταμφίεση
Τώρα που τελείωσε ο χρόνος που
Χρειάζομαι να προχωρήσω και χρειάζομαι να προσπαθήσεις
Γιατί ξεμείναμε από αντίο
Ξεμείναμε από αντίο, ξεμείναμε από αντίο