Κουμπιά του ασανσέρ και πρωινός αέρας,
Η σιωπή των αγνώστων με κάνει να θέλω να χρησιμοποιήσω τις σκάλες.
Αν ήσουν εσύ εδώ θα γελάγαμε με τα άδεια βλέμματά τους,
Αλλά αυτή τη στιγμή ο χρόνος μου είναι δικός τους.
Φαίνεται πως πάντα υπάρχει κάποιος που αποδοκιμάζει.
Θα το κρίνουν λες και ξέρουν για μένα και για σένα
Και η ετυμηγορία έρχεται από αυτούς που δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν
Η επιτροπή αποφάνθηκε, αλλά η επιλογή μου είσαι εσύ.
(Ρεφραιν)
Οπότε μην σκοτίζεις το όμορφο μυαλουδάκι σου,
Οι άνθρωποι πετούν πέτρες σε πράγματα που λάμπουν
Και η ζωή κάνει την αγάπη να μοιάζει δύσκολη.
Το ρίσκο είναι μεγάλο, το νερό είναι τρικυμιώδες
Αλλά αυτή η αγάπη είναι δική μας.
Ποτέ δεν ξέρουν τι κρύβουν οι άνθρωποι στα μανίκια τους,
Φαντάσματα από το παρελθόν θα ξεπεταχτούν μπροστά μου.
Καθώς κρύβονται στις σκιές με τα lipgloss χαμόγελά τους,
Αλλά εμένα δεν με νοιάζει.
Γιατί αυτή τη στιγμή είσαι δικός μου.
Και θα πεις
(Ρεφραιν)
Μην σκοτίζεις το όμορφο μυαλουδάκι σου,
Οι άνθρωποι πετούν πέτρες σε πράγματα που λάμπουν
Και η ζωή κάνει την αγάπη να μοιάζει δύσκολη.
Το ρίσκο είναι μεγάλο, το νερό είναι τρικυμιώδες
Αλλά αυτή η αγάπη είναι δική μας.
Και δεν είναι δική τους για να ψάχνουν αν είναι λάθος και
Τα χέρια σου είναι δυνατά, αλλά είναι εκεί που ανήκουν τα δικά μου.
Θα πολεμήσω τις αμφιβολίες τους και θα σου δώσω πίστη με αυτό το τραγούδι για σένα.
Γιατί αγαπώ το κενό ανάμεσα στα δόντια σου
Και αγαπώ τους γρίφους που λες.
Και κάθε ειρωνική παρατήρηση του πατέρα μου για τα tattoos σου θα αγνοηθεί
Γιατί η καρδιά μου είναι δική σου.
(Ρεφραιν)
Οπότε μην σκοτίζεις το όμορφο μυαλουδάκι σου,
Οι άνθρωποι πετούν πέτρες σε πράγματα που λάμπουν
Και η ζωή κάνει την αγάπη να μοιάζει δύσκολη.
(Ρεφραιν)
Μην σκοτίζεις το όμορφο μυαλουδάκι σου,
Οι άνθρωποι πετούν πέτρες σε πράγματα που λάμπουν
Και η ζωή κάνει την αγάπη να μοιάζει δύσκολη.
Το ρίσκο είναι μεγάλο, το νερό είναι τρικυμιώδες
Αλλά αυτή η αγάπη είναι δική μας.