Κοίτα ψηλά τον ουρανό που μας σκεπάζει
μιά έχει σύννεφα και μιά είναι γαλανός
Κι αν έχει σύννεφα δεν βιάζονται καθόλου
είναι μεγάλα ή εσύ είσαι μικρός;
Και τα πουλιά δες πως πετάνε δίχως κόπο
χωρίς να κάνουνε ποτέ γυμναστική
κι όμως πετάνε κάθε τόσο σ' άλλο τόπο
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς.
Οοο, ποιός έφτιαξε ρωτώ
τον κόσμο αυτό με αγάπη και σοφία;
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ
γεμάτος θαυμασμό και απορία.
Κοίτα το βράχο μες στης θάλασσας την άκρη
αν τον ρωτούσες πόσα θα 'χε να σου πει
Κοίτα το κύμα πως τον δέρνει εδώ και χρόνια
και όμως στέκεται κι ακόμα είναι εκεί.
Κοίτα τα ζώα που στην άγρια ζούνε φύση
άγρια είναι γιά να προστατευτούν
και όμως άγρια τα έχουμε βαφτίσει
γιατί σκοτώνουν όταν πρέπει να τραφούν
Οοο, ποιός έφτιαξε ρωτώ
τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία;
Οοο, κι εγώ στέκομαι εδώ
γεμάτος θαυμασμό και απορία.
Κοίτα απ' τη νύχτα πως αργά γεννιέται η μέρα
κοίτα τη μέρα πως στη νύχτα θα χαθεί
κοίτα σιγά σιγά πως βγαίνουνε τ' αστέρια
εδώ και χρόνια και πολύ πριν γεννηθείς
Αυτός ο κόσμος είναι ομορφιά γεμάτος
κι αν έχει ασχήμια η ασχήμια είμαι εγώ
γιατί είμαι άνθρωπος και έκανα το λάθος
να θεωρώ πως είμαι ο πιό σημαντικός
Οοο, δεν έφτιαξα εγώ
τον κόσμο αυτό με τάξη και σοφία
Οοο, κι όμως στέκομαι εδώ
γεμάτος θαυμασμό και απορία.