Καθόμουν στη θέση του συνοδηγού με τα μαλλιά μου αχτενιστα στο μπροστινό καθίσμα του αυτοκινήτου του.
Είχε το ένα του χέρι στο τιμόνι
και το άλλο στην καρδιά μου.
Κοίταξα γύρω, έκλεισα το ραδιόφωνο
είπε "μωρό μου τι έγινε;"
Απάντησα "Τίποτα, απλά σκεφτόμουν ότι δεν έχουμε το δικό μας τραγούδι"
Και είπε...
ΡΕΦΡΑΙΝ
Το τραγουδι μας είναι οι καβγαδες μας.
Όταν το σκάω τη νύχτα και χτυπαω το παράθυρο σου.
Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο και μιλάς πολύ σιγά
γιατί είναι αργά και η μαμά σου δεν ξέρει (για μας)
Το τραγουδι μας είναι το γέλιο σου,
Το "φίλε δεν την φίλησα κ έπρεπε" του πρώτου ραντεβού.
Και όταν πήγα σπίτι πριν πω "αμήν",
ζήτησα από τον Θεό να το παίξει ξανά
Ανεβαινα τα σκαλιά της εισόδου μετά από πολλά εκείνη τη μέρα
που είχαν πάει όλα στραβά ή απέτυχαν
και ένιωθα χαμένη και αποτυχημένη.
Έφτασα στο διάδρομο στο δρόμο για το λατρευτο μου κρεβάτι.
Σχεδόν δεν παρατήρησα όλα τα τριαντάφυλλα
και ένα σημείωμα που έλεγε
(ΕΠΑΝΆΛΗΨΗ ΡΕΦΡΑΙΝ )
Έχω ακούσει κάθε άλμπουμ,
άκουσα το ραδιόφωνο,
περιμένοντας να παίξει κάτι
τόσο καλό όσο το τραγουδι μας
Γιατί το τραγουδι μας είναι οι καβγαδες μας.
Όταν το σκάω τη νύχτα και χτυπαω το παράθυρο σου.
Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο και μιλάς πολύ σιγά
γιατί είναι αργά και η μαμά σου δεν ξέρει (για μας)
Το τραγουδι μας είναι το γέλιο σου,
Το "φίλε δεν την φίλησα κ έπρεπε" του πρώτου ραντεβού.
Και όταν πήγα σπίτι πριν πω "αμήν",
ζήτησα από τον Θεό να το παίξει ξανά
Καθόμουν στη θέση του συνοδηγού με τα μαλλιά μου αχτενιστα στο μπροστινό καθίσμα του αυτοκινήτου του.
Πήρα ένα στυλο και μια παλιά χαρτοπετσετα
Και.... έγραψα το τραγουδι μας