W górę przez cienkie szkło,
Podnieść się z ziemi,
Z rękami uniesionymi do nieba,
Do góry, tam gdzie są stada ptaków,
Wydając pożegnalny okrzyk,
Ostatni raz odchodzą na zawsze
Aby zapomnieć ciernie deszczu
I gorzki posmak listopada.
Zostało pół roku do wiosny,
No skąd mam wziąć tyle sił?
Żeby cię zapomnieć i czekać na kwiecień
Znowu zostanę tu,
Żeby sama witać wschód słońca,
I znowu wyczekiwać ciepła
Wiedzieć, że usnę sams
I że nas już nie ma
Tak trudno jest wierzyć, wierzyć do samego końca.
I zapomnieć ciernie deszczu
I gorzki posmak listopada.
Zostało pół roku do wiosny
No ale skąd mam wziąć tyle sił?
By zapomnieć cię i czekać na kwiecień
To dla mnie tak straszne, pozostać teraz sama
Tak straszne, uwierzyć, że jesteś cudzy
I ściskam rękę do bólu,
Tracę kontrolę nad sobą, po prostu odpuść
I w domu jest tak pusto, tak duszno, zapomnieć wszystko,
Potrzebuję, proszę cię, odpuść
I daj zapomnieć ciernie deszczu
I gorzki posmak listopada
Zostało pół roku do wiosny,
No ale skąd mam wziąć tyle sił,
Aby zapomnieć cię i czekać na kwiecień