Знаю, будзе позна залiшне,
Калі "пад скуру" (ты ў душу) пранiкнеш,
Таму прашу цябе знiкнуць (сысці),
Перш чым ўсё маё жа стане чужым мне.
Ранена тысячу, больш раз,
Ў любоў я веру так мала;
Сабе за ўсё менш дазволю,
Калі мне і трэба, i шмат бы.
Прыпеў:
Я б не перажыла,
Калi ты пакінеш, -- я ж люблю.
У моры любові
Заўсёды востраў тугі я – я знайду.
…
Я б не перажыла:
Знiкнеш ў час той, як з табою звыклася.
I зноў на востраве суму --
Нямае месца там іншым -- застаюс…
Паволi губляю кантроль я,
Бо ты занадта мне блізкі.
Даўно прайшла гэту школу --
Яшчэ адною ўва чарзе быць мне.
Раненая тысчы больш раз,
Ў любоў я веру ўжо мала,
Сабе дару я ўсяго меньш,
Калі мне і вельмі, i шмат бы.
Прыпеў (х2)
Як перажыць мне то,
Што мяне пакінеш, -- калi люблю.
Ў кахання моры маiм --
Заўсёды востраў тугі ў iм – я знайду.
…
Як перажыць мне то, --
Знiкнеш ў час той, як з табою звыклася.
Чакае востраў тугi мой,
Нямае месца там іншым – толькi я.