Işığın yılanı, ruhun hareketi
sürünüyor görkemli bir şekilde omurga boyunca
Yüce Anka, küllerinden yükseliyor
Ateşkuşu döngüsü, yaşam, hücrenin yenilenmesi
Hayat yanıyor, küllere dönüşüyor
Ateşten diriliş, eskimeyen süreç
Bağışanma arayışı, sıradışı içgözlem
Kendini yok eden rahim, hep var olan, asla bitmeyen
Anlaşılan bunu daima biliyordum
çocukluğumdan beri hissedebiliyordum
Ebedi iç ışığım
dönüyor bir çember etrafında
Uçuyorum devasa kanatlarla
üzerinden vadilerin ve ovaların
Terk ediyorum uzay sınırını
Ölüm yalnızca bir yanılsama
Oroborus, ebedi yaşamın simgesi
kaz bir tünel ışığa doğru, cahil duvarlara doğru
Günleri sayıyorum fakat ölmekteyim
Düşüyorum aşağı sabırsızca
Zirvelerinde ışıl ışıl dağların
önümde duruyor bu gerçek
Dikkatim bu sessizliğin üzerinde
Hayatı yeniden keşfediyorum hala nefes alabiliyorken
Maddenin şeklini tasarlıyor
Donmuş simge, uzaktaki hatırlatıcı
Unuttu geçitleri insanoğlu
Yeniden doğuyor yılanın ağzından