Στο ημίφως αυτής της θεϊκής και σφιχτής νύχτας
Πάνω στην τούνδρα που κατοικεί η ψυχή μου πάντοτε ξύπνια
Ακούγεται ένας θρήνος ως προοίμιο στις νεκρές ώρες,
Ωρες που περνούν με την αγωνία ενός αργού θανάτου
Γυρνάει η σιωπή να με ντύσει χρυσάφι, άγιε μου
Γυρνάει η ανάμνηση των γιαγιάδων μου να γλυκάνει την αναμονή μου
Γυρνούν οι δίσκοι που με έμαθαν να λατρεύω τη μουσική
Γύρισε ο πατέρας μου ύστερα από 20 χρίνια, αχ, αν γύριζες κι εσύ
Αν γύριζες εσύ, θα σε έντυνα χρυσάφι, άγιε μου
Θα έκανα τα πάντα να σωπάσουν για να μπορέσεις να ακούσεις το τραγούδι μου
Αν γύριζες εσύ, θα σε έντυνα χρυσάφι, άγιε μου
Ας σωπάσουν όλα για να μπορέσεις εσύ να ακούσεις το απεγνωσμένο μου τραγούδι
Στο ημίφως αυτής της λαμπρής, γλυκιάς νύχτας με σκοτεινό φως
Ακούγεται η φωνή από την ανάμνησή μου που αργά περπατάει μόνη της
Ακούγεται η ανάμνηση αυτού που θα ήθελε να πεθάνει στην προσπάθεια
Αχ, πόσο θα ήθελα, πόσο θα ήθελα λιγότερο να σε αγαπήσω
Αχ, πόσο θα ήθελα λιγότερο να σε αγαπήσω και πιο σκοτεινή αργά να σε αγαπήσω
Όχι άλλη μιζέρια την ώρα που σε αγαπάω, όχι άλλη ταλαιπωρία
Και αν πραγματοποιούνταν όλα τα τρελά μου όνειρα
Θα σταματούσα εγώ να σε ονειρεύομαι τόσο πολύ και αργά να σε αγαπάω
Αν γύριζες εσύ, θα σε έντυνα χρυσάφι, άγιε μου
Θα έκανα τα πάντα να σωπάσουν για να μπορέσεις να ακούσεις το τραγούδι μου
Αν γύριζες εσύ, θα σε έντυνα χρυσάφι, άγιε μου
Ας σωπάσουν όλα για να μπορέσεις εσύ να με ακούσεις απεγνωσμένη