Γυρίζοντας από μια βροχερή Πέμπτη
Στη λεωφόρο
Νόμιζα ότι σε άκουσα να μιλάς ψιθυριστά
Άνοιξα τα φώτα, την τηλεόραση
Και το ραδιόφωνο
Ακόμα δεν μπορώ να ξεφύγω απ' το φάντασμά σου
Τι έχει συμβεί με όλα;
Τρέλα, κάποιοι λένε
Πού είναι η ζωή που αναγνωρίζω;
Έφυγε
Αλλά δεν θα κλάψω για το χθες
Υπάρχει ένας συνηθισμένος κόσμος
Κάπως πρέπει να τον βρω
Και όσο προσπαθώ να ανοίξω το δρόμο
Στον συνηθισμένο κόσμο
Θα μάθω να επιβιώνω
Πάθος ή σύμπτωση
Κάποτε παρακινήθηκες να πεις
"Η υπερηφάνεια θα μας λυγίσει και τους δύο"
Λοιπόν, τώρα η υπερηφάνεια βγήκε έξω απ' το παράθυρο
Διέσχισε τις ταράτσες
Δραπέτευσε
Με άφησε στο κενό της καρδιάς μου
Τι συμβαίνει με μένα;
Τρέλα, κάποιοι λένε
Πού είναι ο φίλος μου όταν σε χρειάζομαι περισσότερο;
Έφυγε
Αλλά δεν θα κλάψω για το χθες
Υπάρχει ένας συνηθισμένος κόσμος
Κάπως πρέπει να τον βρω
Και όσο προσπαθώ να ανοίξω το δρόμο
Στον συνηθισμένο κόσμο
Θα μάθω να επιβιώνω
Οι εφημερίδες στην άκρη του δρόμου
Λένε για την ταλαιπωρία και την απληστία
Ανησυχώντας για το σήμερα, ξέχασα το αύριο
Ωω, εδώ πέρα απ' τα νέα
Του ιερού πολέμου και της άγιας ανάγκης
Ο εαυτός μας είναι απλώς μια μικρή στενάχωρη συζήτηση
Και δεν θα κλάψω για το χθες
Υπάρχει ένας συνηθισμένος κόσμος
Κάπως πρέπει να τον βρω
Και όσο προσπαθώ να ανοίξω το δρόμο
Στον συνηθισμένο κόσμο
Θα μάθω να επιβιώνω
Ολοι
Είναι ο κόσμος μου, θα μάθω να επιβιώνω
Ο καθενας
Είναι ο κόσμος μου, θα μάθω να επιβιώνω
Ο καθενας
Είναι ο κόσμος μου
Ολοι
Είναι ο κόσμος μου