Kwam binnen van uit een regenachtige donderdag
op straat.
Dacht dat ik je zachtjes hoorde praten.
Ik deed de lichten aan, de televisie
en de radio.
Ik kan je aanwezigheid nog niet loslaten.
Wat is er allemaal gebeurd?
Gek, zeggen sommigen.
Waar is het leven dat ik herken.
Weg gegaan.
Maar ik ga niet huilen om gisteren.
Er is een gewone wereld
die ik toch moet vinden.
En terwijl ik mijn weg probeer te vinden
naar de gewone wereld,
zal ik leren te overleven.
Hartstocht of toeval
bracht je er eens toe om te zeggen:
Trots zal ons beide verscheuren.
Nou die trots is nu wel verdwenen.
Over de daken.
Weg gelopen.
Liet mij achter in de leegte van mijn hart.
Wat gebeurt er met mij.
Gek, zouden sommigen zeggen.
Waar is mijn kameraad als ik je het meest nodig heb.
Weg gegaan.
Maar ik ga niet huilen om gisteren.
Er is een gewone wereld
die ik toch moet vinden.
En terwijl ik mijn weg probeer te vinden
naar de gewone wereld,
zal ik leren te overleven.
Kranten aan de kant van de weg,
vertellen over lijden en hebzucht.
Vandaag gevreesd, morgen vergeten.
Hier naast het nieuws
over de heilige oorlog en heilige nood,
is het onze maar zielig geklets.
Maar ik ga niet huilen om gisteren.
Er is een gewone wereld
die ik toch moet vinden.
En terwijl ik mijn weg probeer te vinden
naar de gewone wereld,
zal ik leren te overleven.
Iedereen is mijn wereld.
Ik zal leren te overleven.
Iedereen is mijn wereld.
Ik zal leren te overleven.
Iedereen
is mijn wereld
Iedereen
is mijn wereld