Опьянённые нежностью [Opianionnye nezhnostyu] [Polish translation]

Wyzwoliliśmy sekretne pragnienia

z podziemnych kamiennych kraterów,

Wyzwoliliśmy je na zawsze.

Pozostawiając z tyłu bojaźń i wątpliwości,

Tragedie i katastrofy,

Wszystko zostało zapomniane.

I jak dzieci, ogrzane promieniami słońca,

Poruszamy się powoli poprzez chmury spokoju,

Płynnie wznosimy się, oczarowani nieważkością

i spadamy, spadamy w dół, pijani czułością.

Pamięć wczorajszej nocy:

Opadają na dno dwie srebrne monety

I gdzieś tam, daleko,

Na wieży bije zegar,

Smutny astronom szuka nowej planety

Patrząc w swój teleskop.

Niebieski zmierzch, posągi, łuki, mosty,

I manekiny, zastygłe w jasnych witrynach

Kruche wieże nad morzem świateł złotych,

Stukot kroków w alejach z kwitnącego jaśminu.

Nie oddzielisz dwóch złotych nici,

Nie przerwiesz niewidzialnego tańca

Nie utrzymasz fali.

Zamarł cały świat, wstrzymując oddech

Na czubkach twoich palców,

I nie śmiem oddychać.

Tam, wysoko wśród gwiazd,

W nieskończonej przestrzeni,

Ponad chmurami, nad ulewami i opadami śniegu

Są dwa utajone obserwatoria,

A między nimi niewidzialna, nietrwała tęcza.