Rengarenk bir bataklığın
İçinde batışını izlerken hayatımın
Gecenin sessizliğine direniyorum
İçimdeki yalnızlığın gürültüsüyle
Adı geçen geçmeyen insanlar
İsmini unuttuklarım beni affetsinler
Parçalanmış dudaklar kırdığım kalpler
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar
Seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçe kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içimde
Hepimizi avutan bir şeyler var
İçimizde yaralar kafamızda dumanlar
Yazdığım şarkılar bozduğum bedenler
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
Her gün kendini yine sevdirir
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar
Seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçe kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içimde