Onde Ir [Belarusian translation]

Знаць бы мне, што уўбачыла,

Знаць бы мне, цi тут (…iду) я?

Знаць бы мне, я чаму жыва.

Знаць бы мне, ёсць чаму (…я).

Знаць бы мне, мы куды ідзем,

Па Свеце крок за крокам.

Знаць бы мне, Свет да куды ідзе.

Я блукаю ў гэтым змроку…

Я знаю, Свет пампуецца – тут-там,

Мы – то тут, то недзе былi там,

Жадаем ўбачыць Сонца, што няма,

Жадаем побач, хто не прыйдзе.

Я знаю, Свет пампуецца – тут-сям,

I мы – то тут, то недзе там бываць,

Жадаем ўбачыць Сонца, што нямае,

Жадаем побач, хто… не прыйдзе…

…Не йдзе (Ну вось ён такiiiii…)…

………………………………………..

Знаць бы мне, што ж убачу я,

Знаць бы мне, куды йду я?

Знаць бы мне, я чаму жыва…

Знаць бы мне, чаму (…ёсць) я.

Знаць бы мне, мы куды ідзем,

Па Свеце крок за крокам (бiсь-мiсь).

Знаць бы мне, Свет да куды ідзе.

Я блукаю ў гэтым змроку (цеммммре-сь, што б яе за нагу).

Я знаю, Свет пампуецца – тут-там (ён крутiцца, як можа му…),

Мы – тут вось, ўжо i дзе-недзе там,

Жадаем ўбачыць Сонца, што няма,

Жадаем побач, хто не прыйдзе.

Я знаю, Свет пампуецца – тут-там,

I мы – то тут, то недзе там в скрадах,

Жадаем ўбачыць Сонца, што няма,

Жадаем побач, хто… не прыйдзе…

…Не йдзе… (Кусi яго за месца спаведнае нам i намi, тое мы знатiсама як паболi…)

………………………………………………..

Я знаю, Свет пампуецца – тут-там,

Мы ўсе – то тут, ужо дзе-недзе там,

Жадаем ўбачыць Сонца, што няма,

Жадаем побач, хто не прыйдзе.

Я знаю, Свет пампуецца – тут-там,

I мы – то тут, то недзе там i сям,

Жадаем ўбачыць Сонца, што нямае,

Жадаем побач, хто… не прыйдзе.

О… о-о-о… У…

…………………..

I кожны ведае, што любіць ён,

Выбар свой, свае i кветкі, …i сады.

Навошта трэба i кагосьці чакаць?

Жыве ўвесь Свет унутры нас, ён ва мне, …уўва мне…

Здольны i кожны, i ў сілах сваiх,

У лёгкасці, прысмаках, -- шчаслівым быць.

__________________________________

Я не ведаю, што я ўбачыла тут…

Я не ведаю, куды ісці цяперыча.

Я не ведаю, чаму я жыву там i тут.

Я не ведаю, чаму я ёсць i знаходжуся ў гэтым Сусвецеее.

Я не ведаю, куды мы ідзем сваймi ступа,

Крочачы па Свеце ззяюшчы.

Я не ведаю, куды Сусвет ідзе вось...

У гэтым змроку я блукаю в пацьмах цемры.

Я толькі ведаю, што Сусвет туды-сюды, то пры-, то сы- ходзiць, як хоча ён,

То мы – то тутось, то недзе тама,

Жадаючы ўбачыць Сонца, якое не спадымаецца воўсся-зусiм,

Жадаючы, каб побач быў той ён, хто не прыходзіць у томясi.

Кожны ведае, што ён любіць,

Свой-н выбар, свае лекі-кветкi, свае сады...

Навошта трэба чакаць кагосьці, цi ён ёсць?

Увесь Свет жыве ўнутры мя, уўва мне.

Кожны чалавек здольны, з дадзенай яму сілай,

у лёгкасці і прысмакаххх, быць шчаслівым.