Og sum skuggi til himinbogans fallin
Mítt ónda barn, eg lurti tær eftir á nátt
Eg sløkki dagin, stormur tekur fat
Og alla náttina lurtur deyðaríkið mítt navn
Sameind ganga vit í skugga horvnum
Ónýtiligir skapningar eru falnir
Ið tysta eftir blóði okkara
Men teir mugu æra meg við træsins fót