Έχουν περάσει πέντε χρόνια που έφυγα απο αυτή την γή
Απο τότε που άφησα τους φίλους μου να καούν
Πέντε χρόνια κάνοντας πικρά σχέδια
Προετοιμάζοντας την επιστροφή μου
Όλο αυτόν τον καιρό το μίσος μου μεγάλωνε
Το μόνο πράγμα στο μυαλό μου
Το μίσος σε μένα είναι όλα όσα ήξερα
Το μοναδικό πράγμα που με κρατούσε ζωντανό
Τολμηρές λέξεις απλώνονται στην γή
Γλώσσες που παινεύονται μιλούν απρόσεχτα
Δίχως να ξέρουν τι τους περιμένει
Θα τους κυνηγήσω δίχως ξεκούραση
Ο όρκος που πήρα, κάποτε σφραγίστηκε με αίμα
Μια επισφράγιση ανάμεσα σε πιστούς φίλους
Ορκίστηκα ενώπιον αρχαίων θεών
Θα έχω την εκδίκηση μου
Ορκίστηκα! Ενώπιον των θεών μου!
Έναν όρκο! Που κάποτε σφραγίστηκε με άιμα (Χ2)
Τώρα στέκομαι εδώ στην καταρρακτώδη βροχή
Καθώς έρχεται ιππεύοντας κάτω στο μονοπάτι
Θα μάθει το νόημα του πόνου
Σαν αντικείμενο της ατέλειωτης οργής μου
Θα είναι ο πρώτος που θα πληρώσει
Απο τα επαινετικά του λόγια που χρησιμοποίησε
Θα μετανιώσει αυτήν την μοιραία μέρα
Οι φίλοι μου χάθηκαν εν μέσω καπνού
Ορκίστηκα! Ενώπιον των θεών μου!
Έναν όρκο! Που κάποτε σφραγίστηξε με αίμα! ( Χ6 )
Έτσι λοιπόν στέκομαι στον δρόμο
Με κρύο ατσάλι στα χέρια μου
Καθώς κοιτά μέσα στην αδυσώπητη ψυχή μου
Τα δάκρυα του αρχίζουν να κυλούν
Ένας άνδρας νεκρός, άλλοι 29 μένουν
Λάβετε το ώς προειδοποίηση
Έρχομαι και για τους υπόλοιπους
Και δεν θα έχω καθόλου τύψεις