Okej, ja znów nie miałem racji,
A ty postąpiłaś właściwie,
Z pewnością,
I ja nie powinienem oczekiwać
Żadnych cudów!...
Jednak przed tobą stoję ja
I nie jest jasne, co posiadam.1
Po prostu nie potrafię odejść,
Ja tak bardzo
Cię kocham...
Ona wróci, ona wróci,
Ona nocą zastępuje mi słońce.
Ona usłyszy, ona zapłacze,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek.
Pewien mój przyjaciel dał mi radę:
«Poszukaj sobie
Drugiej, takiej.
Wieczna miłość na świecie nie istnieje,
I twoja przeminie
(I twoja przeminie!)».
A ja odpowiadam mu milczeniem,
I mam ochotę go zatłuc!
Ja przezwyciężę każdy jeden ból,
Przecież tak bardzo
Cię kocham...
Ona wróci, ona wróci,
Ona nocą zastępuje mi słońce.
Ona usłyszy, ona zapłacze,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek.
Ona wróci, ona wróci,
Ona nocą zastępuje mi słońce.
Ona usłyszy, ona zapłacze,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek.
Ona wróci,
Nie może być inaczej, och nie!
Wszak, ona dodaje
Mojemu półmrokowi blasku!
Ona i ja tak wiele przeszliśmy,
Hałasujemy i kłócimy się!
Jesteśmy z jednego metalu,
Dwiema stronami tego samego medalu!
Ja będę czekał tak jak Odys
Wyczekiwał swojej Penelopy!
To bez znaczenia, jak bardzo kocham,
A to oznacza, że nie ma stopu!
Ona usłyszy, ona mi uwierzy,
I ona mi przebaczy!
Ona wróci i pierścionek
Zabłyśnie na jej palcu!
Ona wróci, ona wróci,
Ona nocą zastępuje mi słońce.
Ona usłyszy, ona zapłacze,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek.
Ona wróci (ona wróci!),
Ona wróci (ona wróci!),
Ona nocą zastępuje mi słońce.
(Tak, o tak!),
Ona usłyszy, ona zapłacze,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek,
I ja na paluszek nałożę jej pierścionek.
1. dosł. łapię, chwytam