Ŝi devenas el revo, sed estas vestita per ĉiutageco
Por mi ŝi deĵetas ĝin, kiam mallumiĝas
Ŝi devenas el revo, sed estas vestita per ĉiutageco
Por mi ŝi deĵetas ĝin, kiam mallumiĝas
Por ke nia vivo havu finfine iun gustumon
Mi revenas eme al la momento kaj memoras la unuan fojon
La unua renkonton, kiel vojaĝo al nekonataj landoj
Ni sidis fiksrigardante kiel infanoj, kiuj ankoraŭ scias nenion
Ŝi devenas el revo, sed estas vestita per ĉiutageco
Por mi ŝi deĵetas ĝin, kiam mallumiĝas
Ŝi devenas el revo, sed estas vestita per ĉiutageco
Por mi ŝi deĵetas ĝin, kiam mallumiĝas
Por danci en la noktomezo kune en stellumo,
Mi fermas miajn okulojn, dancas silento ĉirakaŭ ni
Ĉar tute alia estas ŝia senkulpeco
Ĉiu ŝia danco estas ekskluzive por mi, ĉiam estos tiel
Ŝi devenas el revo, sed estas vestita per ĉiutageco
Por mi ŝi deĵetas ĝin, kiam mallumiĝas
Ŝi devenas el revo, sed estas vestita per ĉiutageco
Por mi ŝi deĵetas ĝin, kiam mallumiĝas