Στο γύρισμα της πλάτης
Στους χλωμούς και καταπιεσμένους
Και τις λέξεις που λένε
Που δεν καταλαβαίνουμε
"Μην αποδέχεσαι ότι αυτό που συμβαίνει
Είναι απλώς μια υπόθεση της ταλαιπωρίας των άλλων
Ή θα καταλάβεις πως συμμετέχεις
Στο γύρισμα της πλάτης"
Είναι αμαρτία που κάπως
Το φως γίνεται σκιά
Και ρίχνει το πέπλο του
Πάνω από όλα όσα γνωρίζαμε
Ανενημέρωτο για το πώς οι θέσεις έχουν μεγαλώσει
Οδηγημένο από μια καρδιά από πέτρα
Θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε πως είμαστε ολομόναχοι
Στο όνειρο των περήφανων
Στα φτερά της νύχτας
Καθώς η διάρκεια της ημέρας παραμιλά
Εκεί όπου οι άφωνοι ενώνονται
Σε μια σιωπηλή συμφωνία
Χρησιμοποιώντας λέξεις που θα θεωρήσεις περίεργες
Και υπνωτισμένοι καθώς ανάβουν τη φωτιά
Νιώθουν τον νέο αέρα της αλλαγής
Στα φτερά της νύχτας
Όχι άλλο γύρισμα της πλάτης
Στους αδύναμους και τους κουρασμένους
Όχι άλλο γύρισμα της πλάτης
Από την ψυχρότητα μέσα
Απλώς ένας κόσμος που όλοι πρέπει να μοιραστούμε
Δεν είναι αρκετό να κάθεσαι και να κοιτάς
Είναι μόνο ένα όνειρο το να
Μην γυρίζουμε πια τις πλάτες;