Είσαι εδώ· σε νιώθω κάθε βράδυ,
Περπατώ μονάχη στο σκοτάδι,
Κι αν λείπεις, σε αισθάνομαι κοντά μου,
Παραίσθηση κρυφή την ξεγελάει την μοναξιά μου.
Στην βροχή ακούω την φωνή σου·
Στην ομίχλη, βλέπω την μορφή σου.
Την νύχτα που με παίρνει απ’ το χέρι,
Και ψάχνω έναν δρόμο στην ζωή σου να με φέρει.
Και θα βρω την δύναμη να δω
Πως είναι όλα, και θα μείνουν, στο μυαλό·
Πως μπορώ να το παραδεχτώ,
Και να πω, «Ένα ψέμα ζω»;
Δεν ξέρω για πόσο θα ελπίζω
Και στους δρόμους μόνη θα γυρίζω
Προχωράω ώσπου να ξημερώσει
Να έρθει το πρωί κι αυτή η πλάνη να τελειώσει.
Για ‘μένα, ο κόσμος σταματάει
Και γι’ αυτόν, αρχίζει να γυρνάει!
Μια άλλη στα χέρια του κρατάει
Της δίνει την αγάπη που ονειρεύτηκα εγώ!
Το ξέρω, το ξέρω, το ξέρω πως ένα ψέμα ζω.