Αυτός ήταν μεγαλύτερός της.
Αυτή ήταν όμορφη,
Στη μικρό της σώμα βρίσκονταν η ψυχή,
Αυτοί περπατούσαν μαζί,
Αυτοί δεν τσακώνονταν για μικροπράγματα.
Και όλοι οι γύρω έλεγαν,
πως και δεν είναι σύζυγοι,
Και μόλις μία λεπτομέρεια
Τον έκανε να χάνει τα λογικά του,
Αυτός αγαπούσε αυτήν,
Κι αυτή αγαπούσε να πετάει τις νύχτες.
Αυτός υπέφερε, αν πίσω από το παράθυρο ήταν σκοτεινά,
Αυτός δεν κοιμόταν, κλείδωνε το παράθυρο για τη νύχτα,
Αυτός έκλαιγε με λυγμούς, έπινε στην κουζίνα πικρό τσάι,
Την ώρα που εκείνη πετούσε τις νύχτες.
Και μετά τις πρωινές ώρες αυτή ορκίζονταν,
Ότι χτες ήταν η τελευταία φορά,
Αυτός συγχωρούσε,όμως τη νύχτα έχει σκοτάδι πίσω από το παράθυρο,
Και παρ'όλα αυτά, αυτή έφευγε για να πετάξει..
Κι αυτός της χάριζε τριαντάφυλλα,
Της αγόραζε αρώματα,
Της αφιέρωνε τραγούδια,
Της διάβαζε στίχους,
Αυτός πιανόταν από την κλωστή
Σαν να ήταν ο τελευταίος ηλίθιος
Αυτός φοβόταν ότι κάποτε κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι
Αυτή θα ξεχάσει τον δρόμο της επιστροφής
Και μια νύχτα
Έγινε ακριβώς έτσι
Αυτός υπέφερε, αν πίσω από το παράθυρο ήταν σκοτεινά,
Αυτός δεν κοιμόταν, κλείδωνε το παράθυρο για τη νύχτα,
Αυτός έκλαιγε με λυγμούς, έπινε στην κουζίνα πικρό τσάι,
Την ώρα που εκείνη πετούσε τις νύχτες.
Και μετά τις πρωινές ώρες αυτή ορκίζονταν,
Ότι χτες ήταν η τελευταία φορά,
Αυτός συγχωρούσε,όμως τη νύχτα έχει σκοτάδι πίσω από το παράθυρο,
Και παρ'όλα αυτά, αυτή έφευγε για να πετάξει.
Και επί τρεις μέρες και τρεις νύχτες
Αυτός δεν κοιμόταν και δεν έτρωγε
Αυτός καθόταν πλάι στο παράθυρο
και κοιτούσε τον ουρανό
Αυτός πρόφερε το όνομά της
Έβγαινε στη βεράντα για να την υποδεχτεί
Κι όταν το φεγγάρι άρχισε να μικραίνει
Αυτός έκανε ένα βήμα στο κενό όπως έκανε κι αυτή
Αυτός πέταξε, όπως πετούσε αυτή
Μόνο που όχι προς τα πάνω, μα προς τα κάτω
Και μετά τις πρωινές ώρες αυτή ορκίζονταν,
Ότι χτες ήταν η τελευταία φορά,
Αυτός συγχωρούσε,όμως τη νύχτα έχει σκοτάδι πίσω από το παράθυρο,
Και παρ'όλα αυτά, αυτή έφευγε για να πετάξει.