Ék kjännur tu hyggar på mig með tuitt hejtta öygonkast,
ék veið inti óm ék vågar hygga på tig.
Tu nægir mig tuin hand tað smältur in i huðum muin;
Ék veið inti óm ék vågar snärta við tig.
Mén tegar sólin kómmur fram
kjännur ék tuin hätti i muitt bröyst
ók én litill stund är ék örygg på
að tu älskar mig.
Tu leiður mig iväg till tuitt fjattra dröymmarland,
Ék veið inti óm ék vågar följa með tig.
Tu kyssur mig på muin kind, ék kjännur tuina hejtta läppar;
ék veið inti óm ék vågar að älska tig.
Mén tegar sólin kómmur fram
kjännur ék tuin hätti i muitt bröyst
ók én litill stund är ék örygg på
að tu älskar mig.
Ék kjännur tu hyggar på mig með tuitt hejtta öygonkast,
ék veið inti óm ék vågar hygga på tig.