Απίθανο
Να σε αισθανθώ να αναπνέεις μέσα μου
Νιώθω μια ανατριχίλα
Είσαι σαν τον άνεμο που δεν υπάρχει
Και καθένας που την μέρα σε έδιωξε
Δίχως προειδοποίηση χωρίς να
Ήμουν ήδη τόσο δυνατός
Για να τα καταφέρω χωρίς εσένα
Ήταν ένα έγκλημα
Να βάλεις σε δημοπρασία την θέση σου
Αναντικατάστατο
Αυτό που ήταν πραγματικά δικό μου
Άρωμα μη διφορούμενο
Παρουσία που ποτέ πια δεν άγγιξα
Μέσα στις σιωπές του κόσμου
Που εμάς νοσταλγεί
Πέρα από κάθε όριο
Η σκέψη μου επιστρέφει σε σένα
Στην ευχάριστη συνήθεια
Που έπειτα εμάς ερωτεύτηκε
Αγάπη τρελή και παράλογη
Για να μας αφανίσει
Για να παραμείνει μια και μοναδική
Μια θαυμάσια τρέλα
Μπορείς την αγάπη να στοιχηματίσεις
Εγώ δεν θα το δοκιμάσω ξανά
Έχω τα δικά μου σύννεφα
Είναι αυτό που θα κρύβομαι
Έτσι θα γίνω ανεύρετος
Στο κενό που τώρα κατοικεί μέσα μου
Και που καθιστά εύθραυστη
Την ανάμνηση που έχω για σένα
Πέρα από κάθε όριο
Σαν αυτήν την φωτιά που πυρπόλησε
Τις δικές μας καχύποπτες ψυχές
Αφού είχαν καταδικαστεί στην αιωνιότητα
Για να φτάσεις εκείνη την κορυφή
Για να ανέβεις μέχρι εκεί πάνω
Όπου γίνεται εύκολο
Απ'όπου καθένας δεν γυρίζει πια
Πέρα από κάθε όριο. Εσύ ...............