Όλεν την νύχτα τραγωδώ καμίαν και νυστάζω, ντο να ίνουμαι.
Πουλόπο μ' ασόν ουρανόν τ' άστρο σ' θα κατηβάζω, ντο να ίνουμαι.
Όλεν την νύχτα λάσκουμαι τραγωδώ και συρίζω, ντο να ίνουμαι.
Και 'σο πετεινολάλεμα τ' αρνόπο μ΄εγνεφίζω, ντο να ίνουμαι.
Την νύχταν όντες τραγωδώ τρέξον 'σο παραθύρι σ', ντο να ίνουμαι.
Τ΄έναν το χέρι σ' σην λάμπα τ' άλλο 'σο καρακείδι, ντο να ίνουμαι.